Ik had de eer om geïnterviewd te worden voor een artikel in gp met de titel "Vond mijn weg terug naar gezondheid met timmerwerk op puur verlangen". Zoals het artikel beschrijft, was timmeren mijn redding van uitputting.
Het is toch onnozel hoe het leven er soms uitziet en soms vraag ik me af of het misschien niet mogelijk is om lang aan "iemands lot" te ontsnappen?! Timmeren was een sterke interesse, zowel in mijn tienerjaren als begin jaren 20, maar het was niet iets dat ik als beroep koos. Het zat echter in mijn achterhoofd en sleepte zich voort tot ik er uiteindelijk niet meer omheen kon. Elk deel van mijn lichaam verlangde naar de geur van vers geschaafd eikenhout en chips in mijn vingers. Youtube werd heet toen de familie in slaap viel en ik steeds dieper in de kunst van het timmeren dook. Die activiteit was echter volledig vrij van chips, maar juist om die reden een beetje frustrerend en zielloos. Timmeren is een beetje iets wat je doet. Maar hoe zou het mogelijk zijn om een timmerwerkplaats te bouwen? Een timmerwerkplaats is duur, tenminste als je meubels en fijn timmerwerk wilt maken. Het moet ook vrij groot zijn.
Op 25 m2
Met de hulp van mijn familie, vooral mijn vader en mijn vrouw, bouwde ik een attefallshus op het perceel. Daar ben ik mee begonnen! Op 25m2. De ideeën zijn gevloeid en hoewel de oppervlakte beperkingen oplegde aan wat ik kon doen, vereiste het ook dat ik vindingrijk en creatief was. Ik keek naar problemen in mijn eigen dagelijks leven en van daaruit is het moeten groeien.
Nu heb ik een kamer die veel groter is, maar mijn attefallshus staat er natuurlijk nog steeds op het perceel. Het doet me denken aan wat werkelijkheid kan worden als je gewoon wilt en gelooft dat het mogelijk is.
Dat ik tegelijkertijd ook een telefoontje kreeg van de neef van mijn vader die vroeg of ik een oude timmermansbank wilde net toen ik op het punt stond te beginnen... nou dan kun je je afvragen of het in het bloed zat en gewoon wachtte om geactiveerd te worden. Ik ben vernoemd naar mijn betovergrootvader, zoveel wist ik al eerder. Wat ik niet wist was dat deze overgrootvader Ola ook meubelmaker was en dat zijn zelfgemaakte timmermansbank klaar stond om zijn weg naar mijn huis te vinden.
